طبق مشاهدات و شنيده هاي طول سفر و پس از آن ، بيکاري عمده ترين عامل در عدم توسعه منطقه ميباشد که باعث ايجاد روحيه ي تنبلي و رخوت شده و جوي ساکن و ايستا را بر آن حکم فرما نموده است .اين جو را نميتوان متاثر از عدم وجود امکانات ، نامناسب بودن شرايط آب و هوايي و مسائلي از اين دست دانست . چرا که هر منطقه بسته به موقعيت جغرافيايي خويش ،داراي قابليت هايي ميباشد . گروه ما در طول سفر و در جريان مراوداتي که با جمعيت خانمهاي منطقه داشت با تشريح وضعيت اشتغال در شهرستان سمنان با توجه به نوع آب و هواي حاکم بر آن به عنوان مصداق ، سعي بر بيان نقاط قوت مناطق و اثبات مساله تلاش براي دست يافتن به امکانات نمود . البته اغلب خانمها بيکاري و خانه نشيني مردان را به عنوان علت عمده فقر مادي قبول داشتند