كاش آنان كه از انفاق تنها خوش نامي اش را ديده اند تنها يكبار چشمانشان با برق خواهش چشمان اهالي زرآب مواجه ميشد تا دريابند زماني كه نميتواني ببخشي چه عذابي وجدانت را چنگ ميزند.كاش دستانم تا اين اندازه تهي نبود شايد ميتوانستم اين قدر شرمگين از زرآب وداع نكنم.معبودا شكر...